Βίδοβα (Ποιήματα)

  +

όταν η αδερφή μου κλείνει τα βλέφαρα

βλέπω γαλάζια ποτάμια στο χιόνι

η Χιονάτη στο κουτί του καφέ

έχει άσπρο δέρμα και κόκκινα χείλη

τη φωνάζω να βγάλει το μπρίκι από το πάνω ντουλάπι

     +

όλο γελάς όταν μιλάω για κρινολούλουδα

κι όλο κοιτάζεις κάτω-

δεν με νοιάζει

να είμαι η πιο λειψή

η πιο μικρή

η πιο ασυνάρτητη

στις Οκτώ Φλεβάρη

γυρίζω στο δεξί κάθισμα

σε κοιτάω ευθεία στα μάτια

    +

Νομίζεις πως είμαι παιδί, νομίζεις

Πως οι τελευταίες μέρες στη Βίδοβα

Ήταν απλά ένας ακόμα Αύγουστος

Κι όταν για πρώτη φορά περιγράφω

Tη μέρα στη Γή του Πυρρός

-κρατά ακριβώς δεκάεξι ώρες-

Γέρνεις μπροστά στην καρέκλα σου

Το παγωτό στάζει στο χέρι σου