Ντα Σβιντανια (2)

9.ΜΊΖΕΡΕΣ ΜΈΡΕΣ
Γκρίζες Τετάρτες
υγρά απογεύματα
μαύρες κηλίδες στο σοβατεπί
στυφές κουβέντες και μουντά σκεπάσματα
Προσμονή

κλείσε τα μάτια στον ξερό δακτύλιο
στην άδεια κούπα του καφέ, κι ο ζεστός άργιλος
θα'ναι σαν στάχυα κάτω από τα χέρια

10.ΕΠΕΞΉΓΗΣΗ
Δεν πεινάω πια το ξερό ψωμί σου
δεν διψάω πια το ξινό μέλι σου
οι μέρες που βαδίζαμε στη γέφυρα
έχουν οριστικά χαθεί, οι ανατολές μας
χύθηκαν σαν ρόδινη άμμος στο σιφόνι σου
έλεγες πως δεν αγαπάς τα περίσσια λόγια
δεν μένει τίποτα,
μήτε ένα ενθύμιο -ευτυχώς!- από εσένα

11. Τ.
ξέρω πως τα βλέπεις
κι είναι σαν να τα βλέπω κι εγώ
αχνιστά φιλήματα το Δεκέμβρη
κίτρινες πλακόστρωτες πανσέληνοι
πολύχρωμες ίριδες
σαν νύχτες στη Λα Μπόκα
κουμπιά από φίλντισι στις τσέπες
λύσεις που δεν είχα
παιδικά λόγια- τέσσερα χρόνια
κι αναρωτιέμαι αν έμαθες
έστω από εκείνον
τέσσερα χρόνια, μήτε μια λέξη
που να μην έχεις πει
κι η συγγνώμη σαν βελόνα στα δάχτυλα

μα είναι αλήθεια ακόμη και θα'ναι πάντα,
είμασταν μόνοι
είμασταν οι μόνοι
κι οι καλύτεροι

12.ΖΆΧΑΡΗ
είπες, έλα μαζί μου
με τα σπουργίτια χέρια και τα μάτια
αυτά τα μάτια
θα περνάμε Ζάχαρη
άθελά του, κάτι σκίρτησε
για μια στιγμή
αλλά πρέπει να βρω τρόπο να σου το πω- από τις Έξι Νοέμβρη
είναι μόνο σκέτος καφές
και βραστό λάχανο

13. ΓΕΝΝΑΊΑ
με φιλάς στο μέτωπο και λες,
να είσαι γενναία
θέλω να σου πω, με φωνή δίχως άνθη
εγώ γεννήθηκα γενναία
και τούτη τη μέρα
στην άδεια αίθουσα του αεροδρομίου
πολύ θα το'θελα, θα το διάλεγα
να είμαι δειλή