Χωρις Τελος

+

χωρίς τέλος

όταν τα φύλλα πέσουν απ'τα δέντρα

κι όταν στεγνώσει η βροχή στο γκρίζο χώμα

όταν ανθίσουν πάλι οι κερασιές

και λίγο ακόμα: χωρίς τέλος

χωρίς μεγάλα λόγια

όταν γυρίσουν τα καράβια στο λιμάνι

σε περιμένω να κρυφτείς στην αγκαλιά μου

χωρίς τους όρκους και τις υποσχέσεις

χωρίς τέλος- τη φωνή σου, σιγανή 

τα γυμνά πόδια σου στο πάτωμα του μπάνιου

+

Τί θα γινόταν αν απλά σταματούσα να προσπαθώ;

Τί θα γινόταν

αν απλά καθόμουν στο χαλί

κοιτούσα τα πουλιά στο σύρμα

αν έβγαινα μόνη μου στην πλατεία

με κασκόλ και κρύα χέρια

αν δεν φοβόμουν πως μ'εκμεταλλεύεσαι

αν δεν φοβόμουν και τη σκιά μου

τί θα γινόταν

αν απλά άρχιζα να ελπίζω πάλι

χωρίς βαρύγδουπες δηλώσεις και μεγάλα σχέδια

όχι να με συμπαθήσεις ή να με δεχτείς

ή να με προσέξεις

αν απλά ήλπιζα να πάψω να θέλω

να μην ξυπνάω τα χαράματα

να μη μετράω τις μπουκιές μου πια

μια πηρουνιά ματαίωσης ή ευτυχίας

ξέρεις, με έχει κουράσει τόσο

να θυμάμαι ολόκληρες τις μέρες

δίχως διαλείμματα

και κάθε αργό λεπτό της νύχτας

το μυαλό δε σταματά ποτέ

λες, συνεχίζει να τρέχει

στα μαύρα αυλάκια της μνήμης

να ποτίζει τα νεκρά τριαντάφυλλα

+

ξέρεις, ποτέ δεν σταμάτησα

ούτε για λίγο 

ούτε για πέντε λεπτάκια

όταν άργησες ώρες ολόκληρες

ή όταν μου φώναξες κι όλοι γύρισαν

όταν έβαλες τα κλάματα

κάναμε πως κοιτάζαμε κι οι δύο αλλού

όταν έχασα την υπομονή μου

το χρόνο και την ψυχραιμία μου

και τον εαυτό μου

ποτέ δεν σταμάτησες

κι ήθελα να σου πω, ούτε εγώ

ούτε για λίγο

ούτε για πέντε λεπτάκια