ΜΙΚΡΑ ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΙΙ

7.
εγώ κι εσύ, θα μπορούσαμε να μείνουμε μαζί
στο σπίτι που άφησε η γιαγιά μου, στην Κυψέλη
να αγοράζουμε σεντόνια με κουπόνια από το σούπερ μάρκετ
να τρώμε αβγά μάτια μπροστά στο βραδινό δελτίο
να σχολιάζουμε τους φίλους μας με μπύρες στο μπαλκόνι
αφού γυρίσαμε από την επίσκεψη και παρκάραμε στο γκαράζ
να κρυφακούμε τις συζητήσεις των γειτόνων
θα μπορούσαμε να ζήσουμε σαν μικροαστοί, εγώ κι εσύ
μα φαίνεται να προτιμάς την πεπατημένη διαφυγή σου
από το κατεστημένο, τη φαινομενικώς κεκτημένη ελευθερία σου


8.
και τα μικρά χέρια χώριζαν τις μπούκλες
και τα μικρά πόδια χόρευαν στην άσφαλτο
μεγαλώσαμε, πια: δε σε μισώ
και μπορώ με ασφάλεια να πω πως δε θα αγαπήσω πράγμα άλλο
όπως αγαπούσα εσένα- και τα μικρά πράγματα ξεφτίσαν στο σκοινί
μαράθηκαν και πέσαν από το μπαλκόνι, κανείς δεν τα αναζήτησε
και τα μικρά λόγια κρατήσαν την πίσσα πίσω από τη γόπα.


9.
εμείς δεν είμαστε όπως οι άλλοι
δε θα γίνουμε ποτέ όπως αυτοί:
σφραγίσαμε την υπόσχεση στο βράχο με τα φοινικόδεντρα
ένα βράδυ σαν πυγολαμπίδα στη χούφτα σου
με ένα φεγγάρι μόνο δικό μας
όχι εκείνο που μοιραζόταν ο κόσμος
μια νυχτοπεταλούδα κάθισε στη μύτη μου
γέλασες- θα σε ρωτούσα αν το θυμάσαι
αν μιλούσαμε


10.ΕΛΠΙΔΑ
μέρα 222
δεν έχει γίνει ακόμα αυτό που φοβάμαι