Αληθεια

 

ΙΟΥΛΗΣ

ποτέ δε σε συνάντησα στη Λα Λούνα, τελικά

δεν έγλειψα τη φεγγαρόσκονη από την κοφτερή κλείδα σου

δε σύρθηκα μαζί σου στο μαύρο χώμα

μετά την έκρηξη- ούτε συνέλεξα στοργικά τα χαμομήλια

στις ρωγμές μεταξύ των δοντιών σου

ΔΕΚΑΤΕΣΣΕΡΑ

δεν πρόλαβες να με δεις να προβάρω το σάβανό μου

τί κρίμα- ξέρεις πόσο όμορφη ήμουν;

σαν μικρή νύφη, η μαμά έκλαιγε στην υφασμάτινη πολυθρόνα της

κρίμα! έφυγες πάνω στην ώρα,

τα δεκατέσσερα στάθηκαν μάλλον άχαρα, συμπεραίνουμε

από όλα τα εισητήρια της μπλε γραμμής και τα ημερολόγια

τα κλεμμένα τσιγάρα σε κουτιά τσίχλας

τα γιαούρτια με 0% λιπαρά

την τελευταία φορά που μιλήσαμε

το ράβαμε ακόμα με ιδρώτα και κούραση

ξέρεις πόσο αίμα έχυσα, πόσα δάκρυα; 

σκέφτομαι, κρίμα! ήταν τα καλύτερα

εκείνα που έχασες!

ΣΥΝΑΛΛΑΓΜΑ

την εποχή που η αγάπη μετρά για συνάλλαγμα

αγάπησέ με σαν να ζεις στο Χρυσό Κανόνα,

αγάπησέ με όπως το γυμνό πέλμα το χώμα

όπως το λάδι το ψωμί

και το ψωμί το παιδί που πεινάει

αγάπησέ με σαν ηλεκτρική καταιγίδα

σαν τις λαγόνες της Αμάντα γύρω από τους χορταριασμένους

κορμούς, το κρυσφήγετό μας στο πευκόδασος

με τα κουρελάκια για σημαίες και παραθυρόφυλλα

αγάπησέ με σαν να γραπωνόμαστε

για τελευταία φορά ο ένας απ'τον άλλο, κάποιο Σεπτέμβριο

ρούχα και χέρια και μυστικά κάτω από τη γέφυρα

σαν να μαραζώνω στο χρυσό κλουβί μου στα δεκατέσσερα

σαν να στηρίζομαι στο μπράτσο της μάνας μου

τα ατροφικά πόδια κι η καρδιά μου να με προδίδουν

αγάπησέ με όπως τα όνειρα κι οι φόβοι μου

ποτέ δεν έκαναν: μ'όλους τους τρόπους και με κανέναν

τώρα που η αγάπη δε φτάνει για τίποτα

τώρα που η αγάπη είναι το μόνο που έμεινε

ΑΠΟΔΟΧΗ

η μόνη αλήθεια που μπορεί να σε βλάψει

είναι εκείνη που δεν παραδέχεσαι

ΑΠΛΟΠΟΙΗΣΗ

άθελά της, μια κούπα καφέ

με γύρισε χίλια χαράματα του Νοέμβρη πίσω

χίλιες ερμηνείες για όσα γίναν κι όσα δεν έγιναν

μα τελικά απλώς δε μ'αγαπούσες.

ΜΥΡΤΩ ΖΑΡΑ