Σωμα

εφηβεία
Φαντάσου να ήμουν!
λες- σκάμε στα γέλια
εγώ κι εσύ
τα τελευταία χωνάκια στο παγωτατζίδικο
δυο ροζ πινελιές πάνω απ'τη γκρίζα πλατεία
φαντάσου, γελάω
προσέχω να μη σβήσει η φωνή
στο τέλος της πρότασης
να μην πω, Φαντάζομαι
το φαντάζομαι καλά
το φαντάζομαι καιρό
αλλά δεν είσαι.


υπόσχεση
κλείσε τα μάτια σου
και θα σε πάω
στις πιο όμορφες παραλίες
που σαν αυτές δε θα' χεις ξαναδεί
να σε φιλήσει η χρυσή αλμύρα
να ξεπλύνει τα ανήσυχα χέρια σου
θα σε ξαπλώσω στα σεντόνια του έναστρου
βελούδινου ουρανού- θα χάνεις τα μαλλιά σου
μέσα στα στάχυα
στο πιο πολύτιμο κόσμημα
που μόνο εσύ θα εκτιμήσεις
που θα σ'εκτιμήσει όσο κανέναν άλλο
κλείσε τα μάτια και περίμενε,
απλά περίμενε


σαράντα
τα σπίτια πρέπει να είναι ανοιχτά
να μπαίνει ο ήλιος να χορεύει τη σκόνη
πες το στη μάνα, δε τη βλέπει το φως
πες το στην κόρη, δε σηκώνει κεφάλι
από τα βιβλία της-
πώς να το καταπιώ; σπρώχνωντας κάτω την πικρία
σαν να βουλιάζω μπάλα στο νερό
με χτυπά ξανά στο πρόσωπο
πώς έχει το θράσος να ανατέλλει
αφού έδυσαν αυτά τα μάτια;


νερό κι αλάτιβγάλαμε τις καρέκλες στο μπαλκόνι
ξεπρόβαλαν μπράτσα ακόμη ηλιοκαμένα
κι αυτή ήταν η τελευταία φορά που ήρθα σπίτι σου