ΜΕΤΑ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ

ίδια

πέρασα δυο ίδιες κίτρινες μαργαρίτες

στις δυο ίδιες σκούρες κοτσίδες της

κι αναρωτήθηκα

πώς είναι να έχεις δυο ίδιες πλευρές

στο ίδιο κεφάλι

κι αναρωτήθηκα

αν πρόλαβε την έκφρασή μου γυρίζοντας

πριν τη σκουπίσω στις εβένινες ρίζες της

+

μετά το νοσοκομείο

ήρθες να με δεις μετά το νοσοκομείο

φορούσες μια φθαρμένη μπλούζα

το σταματημένο ρολόι του πατέρα σου

ήταν ακόμη φαρδύ στον καρπό σου

σκέφτηκα πως θα χωρούσε κι ο δικός μου

με μάλωσα: δεν τα σκέφτομαι πια

μετά από εβδομάδες κομπόστας ροδάκινο

όλα τα κρεβάτια έγιναν ίδια

όλα τα χέρια κι όλα τα σώματα

έψαχνες πράγματα να πεις για τη δουλειά

τα μάτια σου περνούσαν πάνω από τα δικά μου

προσπάθησα να το μιμηθώ

μα με τραβούσαν μέσα 

στήλωνα τα πόδια μου στο κάγκελο

νόμιζα πως βλέπω ξανά τις κουκκίδες

όσο σε άκουγα, έκανα πως πίνω νερό

περίμενα να το προσέξεις και δεν το πρόσεξες

στο τέλος, άφησες το μωβ λουλουδάκι

παρόλο που σου είπα πως δεν θα το επέτρεπαν

τελικά δεν το συζήτησε κανείς

ας το στερέωσα στην πεταλούδα μου 

έτσι κι αλλιώς, μαράζωσε μέχρι το βράδυ

σκέφτηκα πως ίσως να είχε κρατήσει, αν είχες μείνει

στην άβολη πολυθρόνα τη νύχτα

με μάλωσα: δεν τα σκέφτομαι πια

και την επόμενη μέρα το πέταξα

                                                                                 +

κι αυτή είναι η ιστορία του πως δεν μιλήσαμε ποτέ ξανά

τραύμα εξόδου

μετρούσες τα σκαλιά με τα γόνατα

τώρα τα έχεις ξεχάσει όλα

πληρώνεις με κάρτα στο βενζινάδικο

αποβιβάζεσαι με τα ίδια γόνατα

ενωμένα

κάθε σκαλί και μια πληγή

και μια παγίδα

αν μπορούσες να σκύψεις για ένα μυστικό

τελικά, δεν θα γλιτώσω από σένα

ούτε στα σκληρότερα από τα όνειρα

βουλώνεις το σιφόνι όταν ξεπλένομαι

σε πετάω με αηδία

μόνο για να σε ξαναβρώ την επόμενη

στους αρμούς, στις πίσω τσέπες

στη νεκρή γωνία μου 

να σε φιλήσω μια τελευταία φορά;

το χαμόγελό σου παγώνει τα χέρια μου