ΑΝΟΙΞΗ

Η Άνοιξη δεν έχει πληθυντικό

χειμώνες, καλοκαίρια, φθινόπωρα

η άνοιξη είναι πάντα ίδια

τη μια μέρα γονατίζω στο κράσπεδο

σφίγγοντας το στομάχι μου

την άλλη, η γειτόνισσα με χαζεύει 

να απλώνω τα φουστάνια μου τραγουδώντας αντάρτικα

οι πασχαλιές φυτρώσαν ανάμεσα στα δάχτυλα

οι μυρωδιές πάντα με κάνουν να κλαίω

τα χρόνια πέρασαν από πάνω μας και περίμενα

πως δε θα σ'έβλεπα ακόμη στον ύπνο μου στο Μνημόσυνο

αλλά είσαι εκεί και βρίσκουμε μια πασχαλίτσα

θα μου θυμώσεις για αυτό που θα πω

μα τελικά η ζωή μάλλον δεν είναι για όλους

αφού δεν έχεις το στομάχι, γύρισε σπίτι σου

θα καθαρίζουν τα δόντια τους από σένα

μείναν μόνο πατημασιές και συνθήματα

ο πατέρας μου λέει πως η φύση σου σ'εκδικείται

άλλον τον χαστουκίζουν και δε δακρύζει

κι εσύ βουρκώνεις όταν οι πεταλούδες κάθονται πάνω σου

η άνοιξη μου θυμίζει όλα αυτά που έχασα

όλα όσα ήξερα πως δε θα πάρω πίσω

πενθούσα ήδη όταν με ανέσυραν απ τη νεκρόκασα

το τραύμα δεν έχει πληγή εξόδου

δεν ξέρω πώς να σε τραβήξω από μέσα μου